Turnus I- Drużyna Kalosza, od lewej stoją, Justyna, Kamila, miedzianowłosa Aurelia, Marta, Magda, Joanna, Dominika , Ja, Monika, Elżbieta,
na dole od lewej Joanna, Kasia, Renata a fotografuje nas Magda Wasiczek.
Witam Was serdecznie. Od mojego zeszłorocznego Fotograficznego SPA minęło już ponad 3 miesiące a ja niestety nie znalazłam przestrzeni życiowej aby o nim na blogu napisać (więcej o tym dlaczego tutaj). Powoli jednak wychodzę na prostą, dochodzę do siebie i nadrabiam zaległości, przyszła więc i kolej na tą- długo oczekiwaną relację. Mam nadzieję, że Wam się spodoba i zainspiruje aby w przyszłym (bądź w obecnym bo mamy już przecież 2019!) roku wybrać się ze mną na Sycylię. To jak kto jedzie? Tylko uwaga bo to jazda bez trzymanki!
Turnus II, stare weteranki, wystrzałowe babki, które były już ze mną na niejednym wyjeździe (stąd zdecydowanie dziwnie widoczny stan zbiorowej niepoczytalności. Zdjęcie robi mocno wystraszony naszym stanem kierowca- stąd jego kiepska jakość (nie kierowcy, tylko zdjęcia 🙂
Od lewej górny rząd Kasia, Iwona, Dorotka, Kasia, Magda, Magda, Ola, Magda, Ania, na dole od lewej, Magda, Dorotka, Marzena, Ja, Ania.
Otóż, jak wszyscy stali czytelnicy mojego bloga wiedzą- co roku organizuję fotograficzno-kulinarne wyjazdy dla moich najlepszych kursantek fotografii kulinarnej (więcej o kursach tutaj). Zawsze są to wyjazdy w 100% babskie, niegdzie nieogłaszane bo to swoiste i specyficzne połączenie “studiów podyplomowych” po moim kursie i wyjazdu integracyjnego dla moich kursantek. Tutaj i tutaj macie relacje z wcześniejszych wyjazdów. A TUTAJ film z ostatniego wyjazdu z I turnusu, który nakręciła telefonem Dominika Rybicka- jedna z uczestniczek widoczna na poniższym zdjęciu.
Po lewej Dominika w obiektywie Magdy Wasiczek, po prawej zdjęcie autorstwa Dominiki pokazujący stół na naszym hotelowym patio podczas porannej kawy i NIE, niestety Canon nie był sponsorem naszego wyjazdu
Ucząc stale i nieprzerwanie fotografii kulinarnej od ponad 5 lat, spotykam w moim studio wiele niesamowitych, zakręconych na punkcie tej pasji kobiet. Z wieloma mam okazję się zaprzyjaźnić bo spędzamy w swoim towarzystwie (często w systemie nauki jeden do jeden) wiele godzin. Kiedyś zapragnęłam aby te najciekawsze, najzdolniejsze i najfajniejsze kursantki jakoś ze sobą połączyć i poznać. Bo mocno wierzę w synergię, w to że kiedy spotykają się odpowiedni ludzie i robią coś wspólnie to mają 10 razy większe możliwości niż suma ich pojedynczych potencjałów. Poza tym wierzę też w solidarność kobiet, sisterhood i przyjaźń, która rodzi się ze wspólnej pasji.
Po prawej Justyna a po lewej zdjęcie, które właśnie robi na najbardziej fotogenicznych schodach świata.
I wszystkie te moje przekonania stały się bazą do organizowania tych pięknych corocznych wyjazdów, którym nadałam nazwę Fotograficzne SPA. Bo takie te wyjazdy właśnie są- to nie są stricte warsztaty czy wyjazdowe kursy- to raczej jest wspólne doświadczanie i fotografowanie w cudownych miejscach oraz możliwość poznania osób o takiej samej pasji życiowej.
Jak zwykle mamy wielkie szczęście do przystojnych i cierpliwych modeli, na zdjęciu jeden z lokalnych robotników prezentuje specjalnie dla nas ręczny zbiór oliwek starą tradycyjną metodą. Zdjęcie lewe GreenMorning.pl, zdjęcie prawe Dorota Tyszka
Są kobiety, które lubią jeździć do kurortów, pięciogwiazdkowych hoteli, robić zakupy odzieżowe w Mediolanie i wylegiwać się na plaży. My do nich nie należymy- wolimy oglądać wschody słońca chodząc po łąkach pełnych rosy, zbierać pomarańcze,cytryny i granaty prosto z drzew, polować na złotą godzinę w oliwnych gajach, własnoręcznie wałkować ravioli czy buszować po lokalnych targach warzywno-owocowych. To jest nasze SPA.
Magda Wasiczek- my sister in photography- pokazuje dziewczynom jak fotografować oliwki.
Tegoroczne było szczególne. Po raz pierwszy zdecydowałam się na organizację aż 2 turnusów gdyż jedna cała grupa zebrała się właściwie od razu z weteranek moich wcześniejszych wyjazdów. Taki komplet bardzo dobrze świadczył o mnie jako organizatorce ale nie dawał możliwości zabrania na wyjazd nowych dziewczyn, które pojawiły się u mnie na kursach w ostatnim roku. I tak suma sumarum udało mi się zabrać na Sycylię aż 25 osób!!!
Tegoroczny wyjazd był też szczególny ze względu na porę roku (z reguły latamy na Sycylię w zimie w środku sezonu cytrusowego) tym razem postanowiłyśmy odwiedzić wyspę jesienią pod koniec października aby zdążyć fotografować zbiory oliwek, uprawy granatów i plantacje opuncji figowej.
Buszujące w granatach Ania, Marzena i Dorotka, fot. Dorota Tyszka
W planie 5 dniowego wyjazdu było: fotografowanie na 4 farmach (oliwnej, cytrusowej, granatowej i opuncji figowej), wizyta w lokalnej tłoczni oliwy z oliwek, spotkanie i degustacja oliwy z najlepszym znawcą tego produktu na Sycylii. Oprócz tego fotografowanie na zabytkowym pięknym targu warzywno-owocowym w Katanii oraz wizyty w lokalnych restauracjach.
Nauki i rozkminiania sprzętu ciąg dalszy.
W dalszej kolejności- wspólne fotografowanie,komponowanie i stylizowanie kulinarne oraz możliwość plenerowej sesji fotograficznej z najsłynniejszą polską fotografką macro- Magdą Wasiczek- która co roku jest honorowym gościem naszych wyjazdów.
Stylizuję i fotografuję granatową sesję dla magazynu Moje Gotowanie, obok mnie nieoceniona i zawsze pomocna Dorotka Ryniewicz
Wszystko to w najpiękniejszym miejscu na świecie- Pietre di Gelo -małych hoteliku położonym w samym środku bio-plantacji cytrusowej (znanej w Polsce dzięki możliwości zamawiania od nich przesyłek ze świeżymi ekologicznymi cytrusami- zerknijcie TUTAJ). Paręnaście hektarów sadów pomarańczowych dookoła i widok przez okno na dymiącą Etnę poza tym pogoda bardziej letnia niż późnojesienna. Czego można chcieć więcej?
Czekamy na pyszny obiad a pogoda nas rozpieszcza.
No oczywiście dobrego włoskiego jedzenia! I tego na moich wyjazdach nigdy nie brakuje. Zawsze jemy, lokalnie, pysznie i wegetariańsko, najczęściej również zupełnie ekologicznie.
Zawsze zasiadałyśmy do pięknie zastawionego stołu i jak to blogerki kulinarne nie mogłyśmy się oprzeć, żeby nie stanąć na krzesełku. Na całe szczęście tu każdy rozumiał tą potrzebę i niczemu się nie dziwił. Fot. lewa Dorota Tyszka, fot. prawa GreenMorning.pl
Zawsze też poznajemy ciekawych ludzi, najczęściej rolników z pasją, którzy w swoją pracę wkładają całe serce i starają się coś zrobić dla swojej małej sycylijskiej ojczyzny. To często ludzie nietuzinkowi z szerokimi horyzontami i życiową misją.
Poranny fotograficzny fitness w wykonaniu Moni, Renatki i Kasi
Jak choćby Andrea Valenziani, który od lat promuje na wyspie ekologiczne rolnictwo i ideą kooperatyw rolniczych. W tym roku było też nam niesamowicie zobaczyć wśród jego robotników paru młodych chłopców- uchodźców z ogarniętej wojną Afryki. Farma nie tylko daje tym młodym ludziom pracę ale i bierze udział w ich edukacji i asymilacji w społeczności lokalnej.
A to już ktoś bardzo szczególny- jeden z uchodźców pracujących na farmie naszych gospodarzy i jego oszołamiająco piękne i fotogeniczne dłonie. Fot. lewa GreenMorning.pl fot.prawa Dorota Tyszka
Pierwszy turnus przypadł nam na bardzo ulewne deszcze (najczęściej padające nocą), które niestety wywołały lokalne podtopienia i powodzie na całej wyspie- my jednak jakoś uniknęłyśmy skutków tego kataklizmu- jedynie wszędzie wędrowałyśmy po prostu w kaloszkach (stąd nazwałyśmy się Drużyną Kalosza).
Po lewej Joanna lewitująca w starym oliwnym gaju, po prawej widok dla którego kazałyśmy się zatrzymać naszym kierowcom “tu, natychmiast, tak, na tym zakręcie!!!”. Po 2 dniach przestali się dziwić już czemukolwiek i zatrzymywali się tam gdzie chciałyśmy.
Co one tutaj fotografują, nie mam pojęcia ale na pewno jest to coś pięknego i godnego uwiecznienia.
“Jezu co te kobiety tu wyprawiają!! Ile zamieszania! Już by sobie poszły bo pospać na słońcu nie dają.” Fot. lewa GreenMorning.pl, fot.prawa Dorota Tyszka
Pogoda podczas drugiego turnusu rozpieściła nas za to i miałyśmy przez cały pobyt wspaniałe słońce i przyjazną temperaturę. Co widać po strojach dziewczyn.
Strasznie trudno być i modelką i nauczycielką w jednej osobie ale “ja nie dam rady?!”
Tegoroczną nowością było fotografowanie granatów i opuncji figowej. Zarówno te pierwsze i jak i drugie owoce okazały się być wielkim wyzwaniem fotograficznym.
Zagubiona na plantacji opuncji figowej, gdzie czułam się zupełnie jak w muzeum rzeźby nowoczesnej. Fot. Magda Wasiczek
Owoce opuncji figowej to jadalne “wypustki” wielkich kaktusów, które wyginają się we wszystkie możliwe strony i kształty. Smakiem przypominają trochę melona i są przepyszne, trudno się je obiera bo mają malusieńkie prawie niewidoczne gołym okiem kolce, które jeśli nie użyjesz rękawiczek wbiją się w twoje dłonie i zostaną tam na długie tygodnie. Wizyta na takiej plantacji to zupełnie surrealistyczne przeżycie- ja czułam się tam zupełnie jak w muzeum rzeźby nowoczesnej.
Telefonem też można, Kasia prezentuje nam uchwycone właśnie piękne widoki, które znalazła za rogiem a chwilę w kadrze chwyta Dorota Tyszka
Granaty też okazały się niełatwym modelem do uwieczniania na zdjęciach. Plantacja była zupełnie nowoczesna a więc wyposażona w specjalne rusztowania podtrzymujące drzewa oraz folie ochronne pod drzewami ,które chronią rośliny przed szkodnikami (ależ to niefotogeniczne było!) a same owoce bardzo wyświecały się w ostrych promieniach sycylijskiego słońca- ale przecież my się nigdy nie poddajemy i jakoś dałyśmy sobie radę aby przywieźć na kartach pamięci tysiące wspaniałych kadrów z każdej odwiedzonej plantacji.
Nie mogłyśmy się oderwać od tych pięknie obwieszonych owocami drzew.
Zabrałyśmy również do domu w walizkach kilogramy owoców i hektolitry świeżo wyciskanej oliwy z oliwek (wiecie takiej która pachnie skoszoną trawą) . Bo jakże mogłybyśmy zrobić inaczej skoro to była oliwa z oliwek, których zbiory obserwowałyśmy i w której wyciskaniu brałyśmy czynny udział w lokalnej tłoczni.
W miejscowej tłoczni oliwy z oliwek też robimy zamieszanie fotograficzne. Tyle kontenerów ze świeżymi oliwkami aż grzech byłoby nie fotografować.
Zapakowałyśmy też oczywiście walizki wszystkimi pysznościami, które co roku nabywamy na lokalnym targu w Katanii- to moim zdaniem jeden z bardziej fotogenicznych targów warzywnych we Włoszech.
Jak zwykle obowiązkowa na moich wyjazdach fotograficznych wyprawa na lokalny targ warzywny- ten w Katanii nie ma sobie równych.
Fot. lewa GreenMorning.pl fot. prawa Magda Wasiczek uwiecznia fotografującą Magdę Rus
Justyna Porowa w akcji stylizuje kompozycje z oliwkami. Fot. Magda Wasiczek
A to już pożegnalna kolacja, przy pięknie zastawionym stole, gdzie dla każdej z nas czeka puszka oliwy z oliwek, świeżo tłoczonej na naszych oczach z oliwek, których zbiory miałyśmy okazję oglądać i fotografować. A na zdjęciu prawym, Franceska Valenziani, właścicielka hotelu, przygotowuje okazałe bukiety które ozdobią nasz stół.
W hotelu, w którym mieszkamy fotogeniczny jest praktycznie każdy zaułek i szczegół.
A cały ten wyjazd nigdy by się nie odbył i nie byłby taki świetnie zorganizowany, gdyby nie ta piękna kobieta widziana na poniższym zdjęciu. Justyna Podlaska- właścicielka Incampagna.pl– Polka, która zamieszkała na Sycylii parę dobrych lat temu i od tamtej pory sprzedaje i promuje sycylijską żywność w Polsce. Tego roku choć w całkiem widocznej ciąży i z drugim małym dzieckiem u boku jak zwykle zorganizowała cały nasz przyjazd i wszystkie atrakcje na tip-top. Justyno- jesteś profesjonalistką w każdym calu- dziękujemy z całego serca!
A to już ktoś, bez kogo wszystkie fotograficzne SPA na Sycylii nie mogłyby zaistnieć-Justyna Podlaska z Incampagna.pl – nasza nieoceniona gospodyni i organizatorka wszystkich wypraw na zewnętrzne plantacje
I choć przyjechałyśmy w tym roku poza sezonem cytrusowym to i tak udało nam się fotografować w pomarańczowych sadach- co prawda owoce jeszcze nie dojrzały ale my się tym i tak nie przejmowałyśmy. Na zdjęciu przyjaciółki z jednego pokoju Kasia i Renata.
To był bardzo udany wyjazd (w bardzo mało udanym dla mnie 2018 roku). Tym bardziej się cieszę, że mogłam spędzić te piękne beztroskie chwile w tak zacnym towarzystwie. Dziękuję Magdzie Wasiczek za “honorowe obywatelstwo” podczas naszych wyjazdów dziękuję też wszystkim dziewczynom z tegorocznego SPA: aż czterem kolejnym Magdom, dwóm Aniom, trzem Kasiom, dwóm Joannom, dwóm Dorotkom, Renacie, Aureli, Kamili, Justynie, Dominice, Marzenie, Oli, Monice, Marcie, Iwonie i Elżbiecie. Mam nadzieję, że spotkam się przynajmniej z niektórymi z Was również za rok i że jak zwykle dołączy do nas ktoś nowy.
Kto wie- może będziesz to właśnie TY, KTÓRA akurat czytasz ten post. Chciałabyś z nami wybrać się w przyszłym roku na Fotograficzne SPA?? Jeśli tak- koniecznie zostaw swój ślad w komentarzu poniżej!!!
Witam Moi Drodzy Stali Czytelnicy! (bo są tu jeszcze tacy???, Prawda???). Bardzo mnie mało ostatnio- tutaj na blogu i w mediach społecznościowych i pewnie jeszcze chwilę mnie tu regularnie nie zobaczycie więc uznałam, że należy Wam się krótkie wyjaśnienie.
Takim miejscem z pewnością była położona pół godziny drogi od Katanii- 
Bo nie wiem czy zauważyliście, że granaty (zresztą jak każde obecnie owoce) można kupić w paru różnych odmianach. Różnią się one nie tylko gabarytami czy barwą skórki ale głównie wielkością i kolorem ziaren, o które przecież nam w granatach chodzi. Im ciemniejszy kolor purpury tym smak ziarenek bardziej kwaśny i cierpki, im ziarna większe i jaśniejsze (niektóre potrafią być nawet różowe, żółte czy prawie przezroczyste) tym smak słodszy- a twarda pestka w środku ziarenka mniejsza. 
Próbowałyśmy na farmie paru odmian prosto z nagrzanych słońcem drzew i czułyśmy wielką różnicę. Oczywiście na pewno nie taką jak właściciel farmy, który jest wielkim smakoszem tego owocu oraz poszukiwaczem “granatowego Graala” – odmiany doskonałej, nie za cierpkiej, nia za słodkiej z wielkimi soczystymi pestkami w środku, takiej która będzie odporna na choroby, nie będą lubiły jej mrówki (oj bo mrówki uwielbiają granaty, chodzą całymi tabunami po drzewach i nadgryzają owoce) a jej gałęzie będą w stanie same utrzymać ciężkie owoce bez specjalnego systemu rusztowań. 
Bo granaty na farmie rosły na nie za wysokich drzewach podobnych do naszych jabłoni. Trochę się czułam na farmie Gaetano Tirro jakbym była w podwarszawskim Grójcu, które jest naszym zagłębiem jabłkowym. Choć przyznać muszę i myślę, że zgodzą się ze mną wszystkie moje fotograficzne kursantki, które brały udział w wyjeździe, że wbrew naszym wielkim oczekiwaniom granaty okazały się być owocami BARDZO trudnymi do fotografowania (w przeciwieństwie do oliwek i oliwnych drzew, które są chyba najfotogeniczniejszymi drzewami na świecie).
Podjęłyśmy jednak wyzwanie i spędziłyśmy cały dzień najpierw fotografując owoce w sadach na drzewach a potem stylizując przywiezione plony w naszym hotelu. Ja uparłam się fotografować granaty na pięknych, starych piaskowych schodach prowadzących do biura właścicielki naszego hotelu (Pani wykazała się ogromną cierpliwością przeskakując za każdym razem przez moje kompozycje kiedy chciała wejść lub wyjść ze swojego biura- za co jestem jej niezmiernie wdzięczna). 
Tak powstała prezentowana Wam dziś sesja, która opublikowana została w mojej stałej autorskiej rubryce w styczniowym wydaniu 
Print Friendly
Miałam okazję odwiedzić ostatnio 
Po drugie moje kursy to dla mnie wspaniała możliwość spotykania ciekawych ludzi dzielących tą samą pasje i zainteresowania. Przez ostatnie 4 lata dzięki organizowaniu warsztatów spotkałam więcej takich osób niż przez cała swoje życie. Jedną z nich jest właśnie Kasia Hutna, która przyjechała na mój kurs aby nauczyć się lepiej fotografować dania z jej pałacowej restauracji. 
Wiosną, spędziłyśmy z Kasią 2 dni w moim studio pod Warszawą, po których szybko doszłyśmy do wniosku, że powtórzymy kurs w samym pałacu. Tam łatwiej pomogę Kasi znaleźć właściwe miejsce, światło, czas i elementy stylizacji potrzebne jej do fotografowania jedzenia. 
Tak oto znalazłam się jesienią, na drugim końcu Polski, robiąc to co lubię najbardziej – ucząc, stylizując i fotografując jedzenie. W pięknym miejscu, z ciekawymi ludźmi i pyszną kuchnią… czy można chcieć czegoś więcej od życia? 🙂
Pałac zauroczył mnie od pierwszego wejrzenia. Pięknie odrestaurowany budynek, z uroczym parkowym ogrodem i niesamowitymi widokami na góry. (Wszak jesteśmy w Kotlinie Kłodzkiej!!!).
Każdy urządzony z żelazną konsekwencją w stonowanej beżowej prowansalskiej kolorystyce z dbałością o najdrobniejszy szczegół. Wszystko tutaj -począwszy od bryloczka do pokojowego klucza, na starych rycinach zdobiących ściany łazienki skończywszy-może zachwycić gości. Tak samo jest w częściach wspólnych budynku. Ja przez pierwszy dzień wizyty w pałacu dostałam “syndromu japońskiego turysty”- tzn. wszędzie chodziłam z aparatem i co parę kroków zatrzymywałam się by robić zdjęcia: pięknych miejsc, subtelnych detali, oryginalnych przedmiotów. Moje poczucie piękna czuło się w tym miejscu – mocno usatysfakcjonowane. 
Tak samo było na zewnątrz, przepadłam w parku eksplorując różne jego zakamarki a kiedy dotarłam do pałacowego warzywnego ogrodu, nie można mnie było stamtąd wyciągnąć. Tu Pani Maryla uprawia większość kwiatów, które potem pysznią się w pięknych bukietach w całym hotelu, stąd też pochodzi część warzyw i owoców która trafia do pałacowej restauracji i kawiarni. 
Bo pałac oprócz gastronomicznej obsługi swoich gości, prowadzi też pałacową kawiarnię,dostępną dla gości z zewnątrz, z czego chętnie korzystają okoliczni mieszkańcy Kotliny Kłodzkiej.
A jest z czego korzystać. Przez te kilka dni fotografowania dań z karty restauracyjnej spróbowałam i spałaszowałam z wielką przyjemnością większość z nich- oczywiście tylko tych wegetariańskich- ale ku mojej wielkiej radości było ich w karcie całkiem sporo. 
Pałac to miejsce bardzo nastrojowe, pełne spokoju, harmonii i pięknej kameralnej muzyki sączącej się w tle. Pachnie tu świeżo ciętymi kwiatami, ciepłą szarlotką i olejkiem piżmowym. Idealne warunki na romantyczny niespieszny weekend dla dwojga lub na wyjazd z najlepszymi przyjaciółkami. 
Niedaleko stąd do wszystkich 
No i mam dla Was, wspaniałą nagrodę, Moi Drodzy. Oto voucher, który obejmuje 2 x nocleg dla 2 osób w Pałacu Kamieniec, zakwaterowanie w pokoju deluxe, 2 x śniadanie, słodki poczęstunek w pałacowej kawiarence, seans w saunie oraz darmowe wi-fi i parking. I przyznam szczerze, już zazdroszczę temu, kto tą nagrodę wygra!!! A jakby ten szczęśliwiec nie miał kogo ze sobą do pałacu zabrać- to ja jestem chętna jak najbardziej ;)))
Długo się zastanawiałam jaki konkurs byłby wart TAKIEJ nagrody?? I nie mogłam NIC wymyślić. Aż zrobiły to za mnie moje kursantki podczas tegorocznego wyjazdowego 
Oczywiście pierwsze propozycje brzmiały “napisz, że trzeba być szczupła brunetką lat 42, na imię mieć Magda, mieszkać w Szczecinie na ul. Wojska Polskiego i właśnie siedzieć z Tobą przy stole pod oliwnym drzewem” , “napisz, że był konkurs ale już nieaktualny bo ja go właśnie wygrałam” itd, itp. Ale kiedy w końcu żarty poszły na bok. Doszłyśmy do wspólnego wniosku, że jeśli u mnie, to ten konkurs musi być fotograficzny. A że TAKA wspaniała nagroda to i trudność powinna być szacowna. A więc….
Poproszę Was o jedno lub serię zdjęć kulinarnych, które stylizacją pasowałyby do Pałacu Kamieniec. Mam nadzieję, że moje dzisiejsze kadry dają Wam dość jasny obraz co to za miejsce, jeśli nie ,to wejdźcie proszę
ps. Dodać jeszcze muszę koniecznie, że kulinarne zdjęcia widoczne w dzisiejszym poście wykonałam razem z Kasią Hutną podczas naszego kursu fotografii kulinarnej zorganizowanego w pałacu.
Witam Moi Drodzy, dziś mam dla Was parę listopadowych kadrów z sesji obsypanej kurkumą. Zdecydowanie muszę napisać Wam również, że to był nie najmądrzejszy z mojej strony pomysł aby robić plany zdjęciowe z tak dużą ilością tak mocno farbującej przyprawy. 
Wszystkie moje tła fotograficzne, moja śliczna jasna podłoga w studio, moje ubrania, fartuszki, ścierki a nawet ręce i paznokcie były w żółte plamy. A co jeszcze gorsze niektóre pozostały takie do dziś!!! :(((((
No ale czego się podobno nie robi dla “dobra sztuki” i kto powiedział ,że praca fotografa kulinarnego jest zawsze łatwa, miła i przyjemna. Chyba tylko ten kto nigdy jej nie wykonywał ;))
A Wy? Używacie kurkumy w waszych kuchniach? Do jakich dań? Bardzo jestem tego ciekawa???? Może jakieś linki do waszych blogów?
